Trzydziesty czwarty

 ♫ 

            Czasami dzieje się tak, że kiedy w życiu dwojga ludzi, którzy są w sobie szaleńczo pojawia się dziecko, te dwie osoby przestają do siebie czuć to, co kiedyś. To jedno małe stworzenie może skomplikować tak wiele, wywraca wszystko do góry nogami, stawia cały świat na głowie.

            Po tym, jak Justin dowiedział się o tym, że Shaylon jest z nim w ciąży, nie wiedział co zrobić. Po tym, co wydarzyło się w ostatnim czasie, dla szatyna każda informacja była szokująca. Najpierw miał wypadek, stracił pamięć, potem omal nie doszło do jego ślubu z dziewczyną, której przecież nie kochał, a kiedy już odzyskał pamięć, przypomniał sobie o tym, że został oszukany przez rodziców, przez których stracił swoją ukochaną. A jeżeli chodziło o Shaylon, to nie wiedział co o tym wszystkim myśleć. Czas zrobił swoje i Justin nie wiedział, co czuje do dziewczyny. Myślał, że ją kocha, ale nie wiedział czy to były tylko emocje, które nim zawładnęły. Jednak kiedy dowiedział się, że zostanie ojcem, wiedział, że musi wziąć odpowiedzialność za nią i za ich dziecko, wiedział, że będzie musiał zapewnić im godne życie.

            Dla Shaylon była to trudna i nieprzespana noc. Tak wiele wydarzyło się w jej życiu w ostatnim czasie. Justin od zawsze był dla niej kimś ważnym – w końcu uratował jej życie, pomógł jej uwolnić się od ojca tyrana. Brunetka wiedziała, że może zakochać się tylko w tym chłopaku, któremu naprawdę zaufa. Potrzebowała bliskości., ciepła i prawdziwego uczucia, dzięki któremu mogłaby zapomnieć o wszystkich złych rzeczach, które wydarzyły się w jej życiu. Potrzebowała kogoś, kto się nią zaopiekuje, kogo, kto da jej poczucie bezpieczeństwa, kogoś, kto będzie przy niej, gdy będzie tego potrzebowała. Potrzebowała kogoś, kto nigdy jej nie oszuka, nie okłamie. Potrzebowała Justina, który był odbiciem wszystkich tych cech. To dlatego się w nim zakochała. W jego oczach nie wynajdowała cienia fałszu gdy kilkakrotnie mówił, że chce jej pomóc, że chce się nią zaopiekować. Chciała normalnego życia i liczyła, że z nim osiągnie swój cel. To Justin był jej pierwszą prawdziwą miłością. To on był tym, którego pokochała... Jednak czy to nie było zbyt piękne by mogło być prawdziwe? Mimo tego, że Shaylon tak dobrze znała Justina, bała się tego, że ją zostawi, że zostawi ją samą z dzieckiem.

           

*

            Brązowooka od samego rana czekała na przyjście Justina i nadal nie mogła pozbyć się uczucia niepewności, bała się, że już nigdy go nie zobaczy, bo ten po prostu się rozmyśli i nie przyjdzie. Dziewczyna nie wiedziała kto bardziej cieszył się na to spotkanie – ona czy jej bracia, którzy traktowali Justina jak najlepszego przyjaciela albo nawet jak starszego brata. Nie powiedziała im jeszcze o tym, że jest w ciąży, liczyła na to, że będzie mogła powiedzieć im o tym w obecności szatyna, liczyła na to, że powiedzą im o tym razem.

            Było już popołudnie, zbliżał się wieczór, a Justina wciąż nie było, więc dziewczyna zaczynała się denerwować. Naprawdę bardzo się bała, że chłopak nie przyjdzie, chociaż wiedziała, że on zawsze dotrzymuje obietnic.

            Kiedy usłyszała dzwonek do drzwi, jej serce zaczęło bić nieco szybciej. Szybkim krokiem udała się na korytarz, żeby otworzyć. Zobaczyła Justina trzymającego ogromnego miśka, uśmiechnął się, ale w tym uśmiechu było coś jeszcze, jakaś niepewność.

-Wejdź – powiedziała zachęcająco. Chłopak udał się w stronę salonu, a brunetka udała się zaraz za nim. - Napijesz się czegoś? - zapytała.

-Nie – odpowiedział. - To dla was – podał dziewczynie maskotkę. - Dla ciebie i dla dziecka – głos nieco mu zadrżał. - Dla naszego dziecka – dziewczyna nie wiedziała, co zrobić, czuła, że za chwilę nie wytrzyma, że puszczą jej nerwy i się rozpłacze.

-Justin – szepnęła – przepraszam – powiedziała, po czym zaczęła cicho łkać, była słaba i bezbronna. Justin nie zastanawiał się długo, przytulił dziewczynę, nie lubił kiedy płakała.

-Damy radę – stwierdził gładząc dziewczynę po plecach.

-To wszystko moja wina. Zobacz ile złych rzeczy przeze mnie wydarzyło się w twoim życiu – powiedziała płacząc.

-Przestań wygadywać takie rzeczy. To nie twoja wina, że moi rodzice chcieli nas rozdzielić. Wiesz, może ty też nie zachowałaś się najlepiej. Gdybyś od początku mówiła mi prawdę, teraz to wszystko mogłoby wyglądać zupełnie inaczej. Zależy mi na tobie, zawsze tak było, a teraz kiedy będzie jeszcze ktoś trzeci – położył dłoń na brzuchu dziewczyny – chcę stworzyć z tobą rodzinę.

-Kocham cię – wyznała dziewczyna patrząc mu prosto w oczy. Nie kontrolowała tego. Pierwszy raz powiedziała mu co czuje, powiedziała mu to prosto z serca i była tego pewna.

-Ja ciebie też kocham – powiedział bez zastanowienia i połączył ich usta w pocałunku. W tej chwili nie liczyło się nic oprócz tej dwójki, cały świat odszedł w niepamięć na tę krótką chwilę. Długo czekali na ten moment, kiedy będą mogli być razem. Obawiali się tylko jednego - tego, że ktoś kiedyś znów będzie próbował ich rozdzielić, że to szczęście się skończy.

-Justin! - ich pocałunek przerwali chłopcy, którzy wpadli do pokoju, a na widok Justina bardzo się ucieszyli.

-Ale wyrośliście – stwierdził szatyn.

-Wróciłeś do nas? - zapytał Max. Szatyn nie wiedząc co odpowiedzieć, spojrzał na brunetkę i się uśmiechnął.

-Tak, myślę, że tak – powiedział pewnie.

-To super! - ucieszył się.

-Chcieliśmy wam coś powiedzieć – oznajmiła dziewczyna łapiąc szatyna za rękę.

-Oni jeszcze nie wiedzą?

-Nie. Chciałam im powiedzieć po rozmowie z tobą – wyjaśniła.

-O czym chcecie nam powiedzieć?

-Będziecie wujkami.

-Jesteś w ciąży? - zapytał Kevin.

-Tak – powiedziała z uśmiechem, po czym spojrzała na Justina.

            Shaylon miała wrażenie, że chłopcy nie są zadowoleni z tej wiadomości, a szczególnie Kevin. Dziewczyna nie wiedziała co o tym myśleć, nie wiedziała, co było tego powodem. Do tej pory dziewczyna myślała, że chłopcy ucieszą się z tej wiadomości, tak się jednak nie stało.

-Czyli jak będziesz miała swoje dziecko, to nas oddasz? - zapytał przestraszony Max.

-Głuptasie, nawet tak nie myśl – ukucnęła przed nim i mocno go przytuliła. - Jesteście moimi mężczyznami, jesteście dla mnie najważniejsi. A jak urodzi się dziecko, to wy nadal będziecie dla mnie ważni. Stworzymy prawdziwą rodzinę – wy, Justin, ja i dzidziuś. Będziemy razem szczęśliwi, obiecuję – powiedziała z łzami w oczach. Przytuliła swoich braci, chciała im w ten sposób pokazać, że kiedy w jej życiu pojawi się dziecko, to nadal będzie ich kochać.

            Wieczór minął im bardzo miło, całą czwórką spędzili miło czas. Już zaczynali tworzyć prawdziwą rodzinę i wszystko wskazywało na to, że teraz już tak pozostanie, że już nikt im w niczym nie przeszkodzi. Wiele wycierpieli, a teraz należało im się szczęście. Nie wiedzieli jeszcze co przyniesie im los, nie wiedzieli jak potoczy się ich dalsze życie, które chcieli spędzić razem. Nie mieli pojęcia, jaka będzie ich przyszłość.

*

            Zapytaj się większości ludzi, czego tak naprawdę pragną od życia, a odpowiedź okaże się banalnie prosta – bycia szczęśliwym. Może właśnie te oczekiwania, ta paląca potrzeba bycia szczęśliwym powstrzymuje nas przed osiągnięciem celu? Może im bardziej tego pragniemy, tym bardziej zdezorientowani jesteśmy? Aż do momentu, kiedy nie poznajemy już samych siebie. Jednak zamiast zrozumieć istotę problemu, nadal nie przestajemy się uśmiechać z całych sił próbując być szczęśliwi tak, jak nam się to marzy. I zazwyczaj mija bardzo dużo czasu zanim zrozumiemy, że to, do czego dążyliśmy, od dawna mieliśmy w swoich dłoniach. Nie w naszych marzeniach ani nadziejach, ale we wszystkim doskonale znanym, wygodnym, bliskim...

*

            Kiedy przyszedł wieczór, a chłopcy poszli już spać, Shaylon nadal siedziała z Justinem w salonie. Rozmawiali o wszystkim i starali się nadrobić stracony czas. Nie zwracali uwagi na to, że było już późno, nie martwili się tym, co będzie dalej, teraz liczyła się ta chwila, liczyli się tylko oni – przytuleni i nadal w sobie zakochani.

-Nigdy nie myślałem, że w wieku dziewiętnastu lat zostanę ojcem – powiedział zatracając się w myślach. - Ale z drugiej strony wiadomość o tym, że jesteś w ciąży była dla mnie najlepszym prezentem urodzinowym, bo tak się składa, że tydzień temu miałem urodziny – wyznał.

-Wszystkiego najlepszego kochanie – powiedziała całując go w policzek.

-Ty i nasz dzidziuś jesteście moim najlepszym prezentem – schylił się i pocałował dziewczynę w brzuch.

-Nie żałujesz? Dziecko wszystko zmieni.

-Ale nie zmieni faktu, że cię kocham – musnął jej usta. - Jeśli mam być szczery, to fakt, to był dla mnie szok, ale możliwe, że gdybyś nie zaszła w ciążę, to teraz by mnie tutaj z tobą nie było – uśmiechnął się. - Zresztą z tobą mogę mieć całą gromadkę dzieci.

-Dobra, dobra, hamuj trochę kochanie – zaśmiała się.

-Kocham cię. Chociaż nie, kocham was – położył dłoń na jej brzuchu i spojrzał jej w oczy.

-My też cię kochamy – przytuliła się do niego, nareszcie mogła poczuć się bezpiecznie.

-Późno już, musisz odpocząć, a ja powinienem już jechać – stwierdził wstając ze swojego miejsca. Dziewczyna również wstała i nie wiedziała, co zrobić.

-A może zostaniesz dzisiaj na noc? - zapytała niepewnie.

-Myślisz, że to dobry pomysł?

-Myślę, że dzidziuś się ucieszy – pogładziła dłonią po brzuchu.

-A ty?

-A ja ucieszę się jeszcze bardziej – uśmiechnęła się.

-No dobrze – zgodził się. - Ale powiem ci w sekrecie, że miałem nadzieję, że mi to zaproponujesz – wyznał rozśmieszając tym dziewczynę.

            Chyba dopiero teraz byli szczęśliwi leżąc w swoich objęciach, byli szczęśliwi, że mogli być razem. Jedna szczera rozmowa zmieniła bardzo wiele. A tak naprawdę wrócili do siebie dzięki dziecku, może gdyby nie ciąża, nigdy by do siebie nie wrócili, nigdy nie dowiedzieliby się ile dla siebie znaczą. Oboje mieli jeszcze małe wątpliwości, ale z minuty na minutę coraz bardziej się do siebie przekonywali. Justin chciał wziąć odpowiedzialność za swoje dziecko i ukochaną, chciał pokazać, że mu zależy. Kto by pomyślał, że w ten sposób to wszystko się potoczy... Kto by pomyślał, że po tym wszystkim będą jeszcze razem... Ale prawda jest taka, że jeżeli się kogoś naprawdę kocha, to nic nie jest w stanie tego zepsuć. Prawdziwa miłość jest silna i nic nie jest w stanie rozdzielić dwóch kochających się osób.

*

            Uwielbiała dołeczki w jego policzkach, kiedy się uśmiechał. Jego śmieszny ton mówienia, jego ciepły głos, a zarazem pobudzający. Każde spotkanie, każda chwila, każde słowo było dla niej najważniejsze, najwspanialsze i jedyne. Kochała go mimo i wbrew. Za wszystko, nawet za to, co było złe. 

~~~~~~~~~~

Tym razem nie musieliście aż tak długo czekac na nowy rozdział, to tylko dwa tygodnie i teraz postaram się regularnie w takich odstępach czasu dodawac kolejne rozdziały. 

Można powiedziec, że między Shaylon a Justinem wszystko się ułożyło, chociaż ja mam ochotę to zburzyc i znowu coś tu zrobic, żeby nie było tak słodko i mam  już pewien plan, ale nic nie powiem... :) 

Do następnego :)

@belieber_katy06

Na tym blogu również chciałam polecic cudowne opowiadanie, naprawdę jest genialne i zachęcam do przeczytania: justins-guardian.blogspot.com 

JEŚLI MOŻECIE, NAPISZCIE SWOJE NAZWY Z TWITTERA, BO NIE WIEM KOGO MAM INFORMOWAĆ, ROBIĘ NOWĄ LISTĘ :)