Szesnasty

            Shaylon obudziła się wcześnie i kiedy otworzyła oczy, Justin leżał obok niej i jeszcze spał. Dziewczyna uśmiechnęła się szeroko, uniosła się na łokciach i sięgnęła po swój telefon. Kiedy zobaczyła, że jest już po dziesiątej, po cichu zerwała się z łóżka i w pośpiechu zakładała ubrania porozrzucane po pokoju. Nie chciała obudzić szatyna, ale gdy zakładała spodnie, jej telefon upadł na ziemię i narobił trochę hałasu. Gdy spojrzała na chłopaka, ten jakby w ogóle nie drgnął. Wzięła buty do ręki i na palcach podeszła do drzwi, po czym jak najciszej chciała je otworzyć.

-Chciałaś wyjść bez pożegnania? - usłyszała za plecami jego wciąż jeszcze zachrypnięty głos.

-Muszę wracać – powiedziała odwracając się w jego stronę. Kiedy zobaczyła jego rozczochrane włosy, zaspane oczy i nagi tors, przygryzła wargi i czuła jak zaczynają palić ją policzki. Justin widząc jej reakcję, uśmiechnął się, usiadł na łóżku, założył bokserki i spodnie, po czym podszedł do dziewczyny.

-Później cię odwiozę – powiedział muskając jej usta. Shaylon odwzajemniła pocałunek zarzucając mu dłonie na kark i uśmiechnęła mu się w usta, po czym oparła się o drzwi przyciągając go do siebie jeszcze mocniej.

-Naprawdę muszę już iść – powiedziała odpychając go od siebie.

-Zrobiłaś mi nadzieję – oburzył się znów się do niej zbliżając.

-A ty tylko o jednym – stwierdziła śmiejąc się cicho. - Naprawdę muszę wracać do domu – przypomniała mu otwierając drzwi. Wyszła na korytarz, ale Justin nie wytrzymał, złapał ją za rękę, przyciągnął ją do siebie i wpił w jej usta.

-Wiesz, że jesteś wyjątkowa? - zapytał, a w odpowiedzi dziewczyna tylko się zaśmiała. - Odwiozę cię, ale najpierw weźmiemy prysznic i zjemy śniadanie – powiedział stanowczo.

-Nie mam innego wyjścia, prawda? - zapytała spoglądając mu w oczy. Chłopak się uśmiechnął i pocałował dziewczynę w czubek głowy.

-To co? Idziesz tutaj pod prysznic, a ja pójdę na dół, ok? Ręczniki są w szafce pod umywalką - dziewczyna uśmiechnęła się do niego zagryzając wargę.

-Myślałam, że chcesz wziąć prysznic razem ze mną, ale ok... - zaśmiała się widząc minę chłopaka.

-Ale... no... ja... - zaczął się jąkać, co jeszcze bardziej rozśmieszyło dziewczynę.

-Za późno... - powiedziała zmierzając w stronę łazienki.

            Weszła do łazienki, zdjęła z siebie wszystkie ciuchy i weszła pod prysznic. Kiedy ciepłe krople wody spływały po jej ciele, Shaylon pomyślała o Justinie, o ich wspólnej nocy, która była jedną z najpiękniejszych nocy w jej życiu. Nie żałowała. Kochała go, a przynajmniej tak jej się wydawało. Nigdy przedtem nie była zakochana, nie znała tego uczucia. Chciała się w nim zakochać, chciała być z nim już na zawsze, ale to wszystko psuło uczucie niepewności, brunetka czuła, że za chwilę znów wydarzy się coś złego. Bała się, ale miała nadzieję, że tym razem z Justinem uda jej się to wszystko przetrwać. Kiedy wyszła spod prysznica, owinęła się ciepłym ręcznikiem i spojrzała w lustro. Była szczęśliwa. Naprawdę szczęśliwa. A jej oczy – tak jak zauważył Justin – były ciemne...

            Ubrała się i zeszła po schodach na dół, gdzie szatyn krzątał się po kuchni i przygotowywał śniadanie. Uśmiechnęła się na ten widok i weszła do pomieszczenia, po czym usiadła na blacie kuchennym. Szatyn nic nie mówiąc odwrócił się i szeroko uśmiechnął  w jej stronę. Brunetka przygryzła wargę i czuła, że po raz kolejny tego dnia się rumieni.

-Mam nadzieję, że masz ochotę na omlet, bo to jedyna rzecz, którą umiem przygotować – zaśmiał się.

-Z przyjemnością zjem omlet w twoim wykonaniu... - Justin nałożył posiłek na talerz wziął do ręki widelec i podszedł do dziewczyny, po czym zaczął ją karmić. - Pyszne – powiedziała i uśmiechnęła się, gdy posiłek został zjedzony.

-No to chyba zasłużyłem na nagrodę – stwierdził unosząc brwi.

-No chyba tak – zaśmiała się i musnęła jego policzek.

-Ej – oburzył się. - Tylko tyle? - spojrzała na niego i musnęła kącik jego ust. - No dobra, to mój ulubiony pocałunek, ale to nie znaczy, że to wystarczy – dziewczyna wywróciła oczami i po raz kolejny zbliżyła swoją twarz do jego i musnęła delikatnie jego usta, ale chłopak pogłębił pocałunek biorąc jej twarz w dłonie. Stał pomiędzy jej nogami, więc dziewczyna oplotła go wokół bioder i uśmiechnęła mu się w usta. Szatyn przeniósł swoje dłonie na jej talię i włożył je pod jej koszulkę, na co dziewczyna zadrżała.

-Mogę cię o coś zapytac? - odsunął się od niej o kilka centymetrów.

-O co tylko chcesz – uśmiechnęła się.

-Nie byłem pierwszy, prawda? - zapytał, ale Shaylon nie zrozumiała, o co mu chodzi. - No wiesz, wczoraj... - dodał zawstydzony. - Dobra, zapomnij o tym...

-Jeśli chodzi ci o to, co myślę, to nie byłeś pierwszy i chyba sam się domyśliłeś, ale ja również nie byłam pierwsza, więc nie wiem o co to zamieszanie...

-Zgadza się, nie byłaś pierwsza  - spuścił głowę. - Przepraszam – powiedział cicho. - Zapomnij o tym, okey?

-Nie rozumiem, dlaczego wam facetom tak bardzo zależy na tym, żeby być tym pierwszym – oburzyła się. - Zrobiłam to kiedy miałam szesnaście lat, miałam wtedy taki okres w życiu, że na każdym kroku się buntowałam, na dodatek w domu mój ojciec nie za bardzo mi to wszystko ułatwiał. Chłopak, z którym to zrobiłam był moim przyjacielem, no powiedzmy, że mogę go tak nazywać. Któregoś dnia się spotkaliśmy całą paczką no i się stało – zaśmiała się. - Oboje byliśmy zestresowani i nic dobrego z tego nie wyszło, byliśmy głupimi nastolatkami nieznającymi życia. Chcieliśmy po prostu zobaczyć, jak to jest. Nie łączyło nas nic oprócz przyjaźni. To były wakacje, wakacje po których on miał się przeprowadzić i w sumie może to i lepiej, że wyjechał, bo po tym co się między nami stało, on wstydził się spojrzeć mi w oczy, to był jakiś koszmar. Ale to co się wtedy stało trochę mną wstrząsnęło i może dlatego wszystko się potoczyło w ten sposób, że dorosłam, zrozumiałam swój błąd i jestem teraz tu, gdzie jestem – uśmiechnęła się. - I uwierz mi, wcale nie wspominam przyjemnie mojego pierwszego razu, to było coś okropnego – wzdrygnęła się i głośno zaśmiała.

-A  wczorajszą noc jak wspominasz? - zapytał patrząc jej głęboko w oczy.

-Bardzo, bardzo, ale to bardzo – z każdym słowem zbliżała swoją twarz do jego twarzy – bardzo przyjemnie – uśmiechnęła się i musnęła jego usta, a Justin pogłębił pocałunek. Szatyn ponownie ułożył dłonie na talii dziewczyny i włożył dłonie pod jej koszulkę delikatnie muskając palcami jej aksamitną skórę. Nie przerywał pocałunku, tylko go pogłębiał.

-Ej, wczoraj na plaży nie byłeś taki śmiały – przypomniała mu odsuwając się od niego na kilka centymetrów.

-Bo jeszcze wczoraj rano nie byłem pewien, że jestem zakochany – powiedział z uśmiechem i znów wpił się w jej usta. Jednak Shaylon nie odwzajemniła pocałunku i chłopak zauważył, że coś się dzieje.

-Coś nie tak? - zapytał.

-Chodzi o to, że... - powiedziała spuszczając głowę. - Ja nie wiem jak to jest...

-Co masz na myśli?

-No wiesz, ja nie wiem, jak to jest... Ja chyba nigdy nie byłam zakochana, wiem, że to głupie – policzki dziewczyny stały się nieco bardziej czerwone – a le nie wiem, jak to rozpoznać. Nigdy nikomu tego nie powiedziałam tak prosto w oczy i ja w sumie... no wiesz... proszę cię, nie każ mi tego tłumaczyć, bo to strasznie żenujące – powiedziała spoglądając na chłopaka, ale po chwili znów spuściła głowę.

-Tego się nie da wytłumaczyć, bo to ty musisz wiedzieć, musisz to po prostu czuć, a te słowa muszą wypłynąć prosto z twojego serca, nic na siłę, nie mów tego, jeśli to nieprawda, bo zranisz nie tylko tą osobę, ale także siebie – wyszeptał. - Kiedy już to czujesz, kiedy patrzysz tej osobie w oczy – uniósł jej podbródek, żeby na niego spojrzała – wtedy wiesz, że to ten moment, ta chwila, kiedy mówisz – zawiesił głos - kocham cię - powiedział z lekkim uśmiechem. Dziewczyna patrzyła na niego jak zahipnotyzowana zastanawiając się czy to aby na pewno to, nie mogła go zranić, nie mogła go okłamać.

-Ja... - zaczęła. - Ja...

-Jesteśmy w domu! - usłyszeli głos kobiety dobiegający z salonu.

-Mama? – powiedział cicho i był tym widocznie zdziwiony. Odsunął się od dziewczyny, która po chwili zeskoczyła z blatu kuchennego i stanęła obok chłopaka.

            Wyszli z kuchni i skierowali się do salonu, gdzie znajdowała się rodzina Justina. Szatyn złapał Shaylon za rękę i mocno ją ścisnął, jakby chciał zastąpić tym słowa: „nie martw się, polubią cię”.

-Co wy tu robicie? - zapytał.

-Cóż za miłe powitanie synku – upomniała go kobieta.

-Przepraszam – uśmiechnął się. - Mamo, tato, poznajcie Shaylon – kiedy to mówił, brunetka poczuła się trochę tak, jakby przedstawiał ją jako swoją przyszłą żonę, co wydało jej się dość śmieszne.

-Dzień dobry – przywitała się. - Jestem Shaylon Johnson – wyciągnęła rękę w kierunku kobiety, a później w kierunku mężczyzny, którego wyraz twarzy trochę ją przeraził.

-Miło nam cię poznać – kobieta uśmiechnęła się w kierunku brunetki.

-Czemu wróciliście tak szybko? - zapytał zaciekawiony szatyn.

-Twój ociec musiał wrócić do firmy – odpowiedziała przewracając oczyma.

-Shaylon? Pobawisz się ze mną? - do dziewczyny podbiegła Jazzy.

-Nie mogę, muszę teraz wracać do domu – odparła spoglądając na dziewczynkę.

-To jeśli chcesz, mogę cię odwieźć – odezwał się mężczyzna.

-Nie trzeba, chętnie się przejdę.

-Ale dla mnie to żaden problem – dziewczyna zdziwiona jego propozycją spojrzała na Justina, na którego twarzy widniał delikatny uśmiech.

-No dobrze – przytaknęła.

-Przyjdę do ciebie później, bo chyba przerwano nam naszą rozmowę – powiedział cicho.

-Będę czekać – uśmiechnęła się.

            Pożegnała się z Justinem krótkim pocałunkiem oraz z jego mamą słowami: „do widzenia”. Miała dziwne przeczucie, że ojciec Justina wcale nie jest taki uprzejmy. Ale mogła się mylić, choć spojrzenie mężczyzny przyprawiało ją o dreszcze. Kiedy wsiedli do samochodu i ruszyli na ulicę, dziewczyna podała adres, a później do końca drogi zapadło milczenie.

-Zostaw mojego syna w spokoju – powiedział parkując pod kamienicą.

-Słucham? - zapytała nie znając powodu słów wypowiedzianych przez ojca Justina.

-Zostaw Justina w spokoju. Chcesz mu zniszczyć życie? Wiem kim jesteś. Wiem, że twój ojciec to Tim Johnson i nie pozwolę, żeby mój syn spotykał się z córką alkoholika – brunetka zamarła na te słowa.

-Ale skąd... - nie była w stanie dokończyć.

-Znałem twojego ojca... – rozpoczął swoją opowieść.

*

            Kiedy w życiu nie udaje ci się jedna rzecz – myślisz sobie: „miałem zły dzień”, kiedy kolejna czynność nie przynosi efektów – myślisz sobie „ostatnio szczęście mi nie dopisuje”, ale kiedy wszystko inne zaczyna się walić, orientujesz się, że coś jest nie tak. Jest kilka rozwiązań. Albo zrzucasz całą winę na siebie, wmawiasz sobie, że jesteś beznadziejny. Czasami zdarza się też tak, że szukasz winy w każdym napotkanym człowieku, zastanawiasz się czy ten ktoś nie życzy ci źle i nagle każdy staje się twoim wrogiem. Jednak rzadko kto myśli o tym, że tak już po prostu jest, że po tych złych chwilach przyjdą te dobre, że dzięki cierpliwości można osiągnąć wymarzony cel. Los płata człowiekowi różne figle. Jedni cieszą się każdym kolejnym szczęśliwym kolejnym dniem w życiu, a inni muszą jeszcze trochę poczekać na to prawdziwe szczęście.

~~~~~~

tsssaa... no to by było na tyle dzisiaj... troszkę się posypało ich szczęście...

chciałam przeprosic wszystkich, których przez przeoczenie nie informowałam o nowych rozdziałach, ale dopiero niedawno zrobiłam porządek w tym wszystkim... :)

i założyłam aska, bo niektórzy może mają do mnie jakieś pytania, więc śmiało 

http://ask.fm/BelieberKaty06

do następnego, obiecuję wam, że już wtedy wszystko powinno się wyjaśnic... :)

@belieber_katy06